Prowadząc obliczenia statyczne dla belek drewnianych dokonujemy sprawdzenie SGN i SGU, po otrzymaniu wyników warto również wykonać wymiarowanie połączenia jakie będzie zastosowane w miejscu podparcia belki. W przypadku oparcia beli na górnej krawędzi elementu nośnego, sprawdzeniu podlega jedynie pole docisku belki. Więcej pracy mamy w przypadku wymiarowania połączenia gdy górne lub dolne krawędzie belek są na tej samej wysokości.
Szczególnym schematem statycznym są belki przęsłowe ze wspornikami. W takim przypadku analiza SGU wymaga porównania ugięć uzyskanych zarówno w przęsłach oraz na wspornikach. Choć wartość ugięcia w przęśle jest znaczna, to nie ona ma decydujący wpływ na przekrój poprzeczny elementu. Sztywność elementu oraz małe obciążenia wspornika spowoduje, że wartość ujemnej strzałki ugięcia w porównaniu do ustalonych limitów będzie miała decydujące znaczenie na wyniki obliczeń.
Wymiarowanie elementów konstrukcji drewnianych zgodnie z normą Eurokod 5 wymaga sprawdzenia Stanu Granicznego Użytkowalności. Jednym z warunków SGU jest wyznaczenie wartości ugięć i porównanie ich z wartościami dopuszczalnymi określonymi przez normę.
Specyfika konstrukcji drewnianych sprawia, że do projektowania elementów belkowych należy podejść dwuetapowo. W pierwszym kroku należy dobrać przekrój belki, adekwatny do schematu statycznego, przyjętych obciążeń oraz warunków technicznych. W drugim kroku należy wykonać obliczenia węzłów podporowych. Szczególną uwagę należy zwrócić w przypadku wykonywania połączeń wymagających osłabienia przekroju belki w strefie podporowej.
Elementy główne konstrukcji, przenoszą znaczne siły oraz elementy pomocnicze, pełnią one rolę stężeń. Chociaż stężenia w konstrukcjach drewnianych przenoszą niewielkie siły, ich zastosowanie jest bardzo ważne. Umożliwiają one ekonomiczne i bezpieczne projektowanie konstrukcji. Brak stężeń wymusza konieczność zastosowania elementów konstrukcyjnych o bardzo dużych przekrojach. Pominięcie stężeń na etapie realizacji obiektu może skutkować poważnymi konsekwencjami w postaci częściowej lub całkowitej awarii konstrukcji.
Wyznaczenie długości obliczeniowej belki swobodnie podpartej można dokonać stosując różne kryteria. Stosowane są rozwiązania wynikające z proporcjonalnego zwiększenia długości lub bazujące na wymiarach rzeczywistych podparcia.
